31 Ιανουαρίου 2016

Brevet Νεμέας


Σαν το παλιό καλό κρασί.... ή μάλλον όχι?

Brevet Νεμέας λοιπόν, σε συνέχεια μιας μανίας που με έχει πιάσει για περισσότερα χιλιόμετρα στις βόλτες μου, έκλεψα τον Κυριάκο από την αγαπημένη του παραλιακή και στραφήκαμε για κατ' απ' τ' αυλάκι.

Με σύμμαχο τον καιρό που δεν είχε όρεξη για τρέλες (16C), πολλές πρωτόγνωρες εμπειρίες γέμισαν τον ποδηλατικό μου σάκο, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ποδηλάτησα την κακιά σκάλα, πέρασα τον Ισθμό, η πρώτη φορά που πήγα στην Νεμέα και η πρώτη φορά που βγάζω 200χλμ απροβλημάτιστα.
Έβαλα μυαλό από την προηγούμενη φορά (Γύρος Αττικής 2014) όπου δεν κολλήσαμε σε κανένα γκρουπάκι και πηγαίναμε τάπα, πάντα με τον δάσκαλο (που δίδασκες) Κυριάκο, με φυσικό επακόλουθο, μετά τον Σχοινιά να έχω μείνει με κράμπες, και να τερματίζω με το ζόρι.

Αυτά ανήκουν στο παρελθόν πια. Κολλητήρι, μέσοι παλμοί και το μυαλό στα ατελείωτα χιλιόμετρα που έσβηναν σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου.

Από άποψη διαδρομής πραγματικά θα πω πώς μόνο ένα κομμάτι με ξετρέλανε, κατάβαση (τυχαίο) ο δρόμος από Νεμέα προς Βραχάτι, όπου είναι μια ευχάριστη κατάσταση από βουνά που κατρακυλούν προς την θάλασσα δημιουργώντας μια μια κύτη που καλλιεργεί ο άνθρωπος.

Σύνολο κάναμε 8:30 ώρες με μία μέση 26 χλμ/ώρα και ύστερα από μία μέρα αυτό που εκείνη την στιγμή το αισθανόσουν ως ταλαιπωρία τώρα έχει αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση και τόνους σίδερο.



2 σχόλια:

Unknown είπε...

Σούπερ τέλειο προμηθεας

Let είπε...

Γεια σου ανιψιέ!!!