10 Μαΐου 2007

Λίμνη Υλίκη

Ε... και η μοναξιά καμιά φορά καλή είναι.


Την μέρα που η Λάρισα έγραψε ιστορία*,
μια βόλτα κι εγώ έκανα μέχρι παραλία.


Έξω απ’ την Θήβα άραξα το γρήγορο αμάξι
στο bicy απάνω φόρτωσα το Αλεξανδράκι.

Ξεκίνησα και γρήγορα έφτασα στο Μουρίκι,
 κι ύστερα απ΄ τα αριστερά έβλεπα την Υλίκη.

Κυλώντας τα χιλιόμετρα γοργά και χωρίς κόπο,
η Εύβοια ξεπρόβαλε από μπροστά με τρόπο.

Ευχάριστα συνέχισα είχε και κατηφόρα,
στο Σκροπονέρι έφτασα οπού είχε έρθει η ώρα.


Έβγαλα την βράκα μου φόρεσα το μαγιό μου,
στα κρύα γάργαρα νερά βούτηξα τον ποπό μου.

Βγήκα απ’ την κατάψυξη έτρεξα στην τσάντα,
και έφαγα με όρεξη έφαγα τα πάντα.

Μια ώρα ακόμα άραξα στον ήλιο το κορμί μου,
κι υστέρα ετοίμασα την αναχώρησή μου.



Χωμάτινη η ανηφοριά που πάλεψα να βγάλω,
έσπρωξα κι ένα τέταρτο κουράγιο δεν ειχ’ άλλο.


Κι όταν επάνω έφτασα αγνάντεψα την θέα,
που στην Υλίκη έβλεπε ακόμα πιο ωραία.

Πήρα και τον κατήροφο έφτασα Εθνικούλα,
παράδρομος δεν έπαιζε και πήγα απ’τη ακρούλα.

Χωρίς φορτήγα να βρεθεί τον Λέτατο να λιώσει,
τελείωσε τούτη η εκδρομή πολύ πριν να νυχτώσει.

Έβαλα άλλα εξηνταδυό χιλιόμετρα στο bicy,
κι όποιου το ποίημα δεν αρέ να μην ξαναμαμήσει.




4 σχόλια:

tzonakos είπε...

Xaxaxa, εμένα μου άρεσε το ποίημα, άρα θα ξεσκιστώ, ελπίζω :)
Τα μερη αυτά που πήγαινες
μικρός τα ειχα γυρίσει
στα μέρη αυτά που διάβηκες,
τα πάντα είχα μυρίσει.
Με τον μπαμπά πηγαίναμε
βόλτα ως την Υλίκη,
θυμάρι ανασαίναμε
κοντά εις το Μουρίκι.
Στο Σκροπονέρι πήγα πια
σαν ημουνα μεγάλος
και πάγωσε κι εμέ ο κώλος μου
ο κόρφος κι ο καβάλος.

Φιλε, καλές βόλτες να έχεις !

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου ρε Αλέξανδρε μεγάλε ποιητή! Το ότι ήσουν πολυτάλαντος, το ήξερα, αλλά τόσο!! Να είσαι καλά.

*tsiormanos* είπε...

τρεξε λοιπον Αλεξαντρε και μην ανησυχεις
παλι με χρονια με καιρους θα πας στην ποταμιά
μην ειν το βήμα σου γοργό μην το πετάλι τρύπιο
λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι ο Λέτατος ζηλεύει.-

Viva La Bicycletta είπε...

Mari ti mas les?