Πεντάλοφος - Κόνιτσα - Βασιλίτσα 1/5/09

Τριήμερο της πρωτομαγιάς λοιπόν και λέμε δεν πεταλάρουμε
λιγάκι που έχουμε τεμπελιάσει πλήρως?




Με καιρό χειμωνιάτικο και τα γύρω βουνά φρέσκο χιονισμένα από το προηγούμενο βράδυ πήραμε τη μεγάλη απόφαση και ξεκινήσαμε πρωί από Πεντάλοφο. Για αρχή ανήφορος μέχρι τα 1350 μ. και μετά κατηφόρα και ευθείες διαρκείας, παράλληλα με τον ποταμό Σαραντάπορο και του Δαβάκη τα ξεφτέρια. Ο καιρός σχετικά καλός μέχρι το μεσημέρι, μία σκοτείνιαζε και μας έσταζε λίγο και μία έβγαζε ήλιο. Στην αρχή ήμασταν τρεις αλλά κάπου στην πορεία ο Παναής διάλεξε να ανέβει σε καρότσα... έτσι οι δυο μας και με πολύ δυνατή βροχή φτάσαμε μουσκίδια στην Κόνιτσα όπου αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί και μάλιστα σε δωμάτιο! (ντροπή μεγάλη στα χρονικά του viva la bicycletta...)





Το πρωί ξεκούραστοι και φρέσκοι από τα κρεβατάκια, αντικρίσαμε μία χιονισμένη τραπεζίτσα από πάνω μας να μας λέει, ο χειμώνας καλά κρατεί!
Πήραμε τον ανήφορο λοιπόν, και σιγά σιγά προωθηθήκαμε από τα 600 στα 1400 περίπου με τις γάμπες να καίνε και τα μούτρα μας να κλαίνε...
Απέναντι μας ένας άλλος κόσμος!!! Τεράστιες και χιονισμένες οι ορθοπλαγιές της Γκαμήλας και Τσούκα Ρόσσας και από κάτω καταπράσινη η κοιλάδα του Αώου!!!
Αφού περάσαμε διαδοχικά τα χωριά Ελεύθερο, Παλιοσέλι, Πάδες και Άρματα στους πρόποδες του Σμόλικα και αγναντεύοντας τις κορυφές του φτάσαμε μέσα σε βροχή στο Δίστρατο όπου την αράξαμε για ξεκούραση και μάσα, καθώς γνωρίζαμε τι μας περιμένει...




Μας περίμενε ένας ατελείωτος ανήφορος από τα 900 μέχρι το χιονοδρομικό της Βασιλίτσας στα 1800. Βάλαμε τα κεφάλια κάτω και κάναμε πετάλι μέχρι τα 1650,για να στήσουμε τη σκηνή μας σε ένα όμορφο πλάτωμα γιατί μας πρόλαβε η νύχτα και η βροχή.
Αφού ετοιμάσαμε τη σκηνή και την τέντα μας, στρώσαμε τα κρεβατάκια μας και ο μάγειρας Ιωάννης άρχισε το ρυζομαγείρεμα με τον τόνο, τα μανιτάρια, τις πιπεριές και το χμμμ φρέσκο Κρητικό κεφαλοτύρι...
Σκάσαμε από φαΐ και έτσι ούτε όνειρο δεν είδαμε!!!




Σηκωθήκαμε το πρωί σε μία εναλλαγή ήλιου και ομίχλης, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και φτάσαμε στο χιονοδρομικό με χιόνι αρκετό αλλά με πολύ σκουπίδι τριγύρω, λάφυρο του χειμώνα που πέρασε...(βασικά του χιονοτουρίστα- καταναλωτή- αστού ανθρώπου).
Με το που περάσαμε τον αυχένα και βγήκαμε στην άλλη μεριά, ομίχλη έπεσε παντού και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν τα κόκκινα φώτα του Γιάννη μπροστά μου. Η διαδρομή όλο ευθεία και κατηφόρα καταλήγει στη διασταύρωση λίγο πριν τη Σαμαρίνα, στρίψαμε δεξιά προς Γρεβενά και μετά από λίγο αριστερά στον κατηφορικό χωματόδρομο για Δοτσικό, ένα παραδοσιακό χωριό σε γραφική τοποθεσία, χτισμένο δεξιά και αριστερά του βενέτικου ποταμού. Αφού τρομάξαμε μια παρέα Αθηναίων, που είδαν 2 ποδηλάτες να προβάλουν μέσα από το ποτάμι... ξεκουραστήκαμε και πιάσαμε πετάλι με κατεύθυνση τα χωριά του Βοΐου.




Το τοπίο πολύ διαφορετικό, ανοιχτόχρωμο θα έλεγα, με καρποφόρα δέντρα και όχι τα τεράστια πεύκα πλέον. Περνάμε από Καλλονή, Δασύλλιο και Δίλοφο, 3 χωριά με μαστοριά φτιαγμένα, δείγμα της τέχνης των μαστόρων της πέτρας που γέννησε εκείνος ο τόπος. (Στην Καλλονή η ίδια παρέα με τις τζιπάρες της ξαφνιάζεται ξανά όταν βλέπει τους ίδιους ποδηλάτες να πετάγονται χωρίς υπερβολή μπροστά τους από κάτι γκαλντερίμια!!!)
Φτάνουμε στο Δίλοφο και στο δίλημμα 6 χλμ χώμα ή 15 άσφαλτο επιλέγουμε το πρώτο, χωματόδρομος μέσα σε δάσος με καστανιές και άλλα φυλλοβόλα δέντρα που αποτελεί παρέα με 15 και βάλε τσομπανόσκυλα το τελείωμα της διαδρομής μας πίσω στον Πεντάλοφο.



Η διαδρομή μας καταγεγραμμένη στο bikely