4 Νοεμβρίου 2009

Kelly's Magic




Θυμάμαι ο Ανδρέας μου είχε πει! "Όποιος δεν κάνει πολύ ποδήλατο, προσπαθεί τουλάχιστον να το παίζει ποδηλάτης". Η αλήθεια είναι πως για μία μεγάλη περίοδο, ούτε ποδηλάτης το έπαιζα, ούτε ποδήλατο έκανα. Μια δυο βόλτες όμως ήταν αρκετές για να ξεσκονίστεί η μνήμη , να βράσει το αίμα και να πρηστεί η γάμπα. Σταμάτησα τα τσιγάρα του καφέ, τις μπύρες με το φαγητό με, τις μπύρες με το τσιγάρο, τις μπύρες με την παρέα, με την στεναχώρια, με την μπάλα, γενικά τις μπύρες και άρχισα να μπαίνω πάλι σε ποδηλατική φιλοσοφία. Για να ολοκληρώσω την καινούργια αρχή στον Ποδηλατικό κόσμο, έψαξα να βρώ ένα καλό κίνητρο. Το δεύτερο που μου πέρασε από το μυαλό (το πρώτο ήταν ένα καινούργιο ποδήλατο) ήταν να κάνω το mountainάκι μου καινούργιο, μιας και οι ταχύτητες δεν δούλευαν ήταν και παλιός ο δισκοβραχίονας.
Αρχισα ευθύς αμέσως το λύσιμο και κι πάνω μου ήρθε η έμπνευση. Δεν το περνάω λέω κι ένα ωραίο χρωματάκι να γίνει το ποδήλατο πραγματικά καινούργιο? Έτσι κι έγινε λοιπόν κατσαβίδια, εξολκείς και αλενάκια πήραν μπροστά κα το ποδηταξιδεμένο mountainάκι μου έμεινε σκελετός, φρένα τιμόνι ντίζα σέλας και ρόδες. Όλα τα άλλα πήγαν στην ανακύκλωση. Άρχισε το σερφάρισμα στο internet για τα καινούργια ανταλακτικά. Η απόφαση ήταν περισσότερο πρακτική. Αποφάσισα να φορέσω την σειρά SLX μιας που είναι αξιοπρεπέστατη και στην τιμή και σε αντοχή. Πάνω στην αναζήτηση των ανταλακτικών και συνεπαρμένοσ από τα πολλά όμορφα γκατζετάκια που έβλεπα στο internet, ήρθε κι άλλη ιδέα. Μαύρο-Χρυσό. Αυτό είπα θα είναι το χρώμα του ποδηλάτου.

Βρήκα λοιπόν πως μια χρυσή μεσαία τριβή, χρυσό σφηχτήρα σέλας και QR αποφάσισα και που θα είναι το ποδήλατο χρυσό και που μάυρο και στρώθηκα στην δουλειά. Άρχισε λοιπόν το βάξιμο. Πρώτη έπεσε διαβρωτικό χρώματος. Τρίξιμο στα σημεία και στρώσιμο με αστάρι αλουμινίου.
Πάλι τρίξιμο. Αφού ξανακρεμάστηκε άρχισε το βάψιμο.Μαύρο, χρυσό σπρέι, σακούλες και χαρτοταινία, αγκάλιασαν πολάκις το σκελετό για να επιτευχθεί όσο το δυνατόν το καλύτερο αποτέλεσμα. Όταν ο σκελετός τελείωσε, έβγαλα την στολή του μπογιατζή και φόρεσα αυτή του μηχανικού, για να πιάσω πάλυ τα κατσαβίδια τους κόφτες και τους εξολκείς,

για να γίνει αυτό που βλέπετε παρακάτω.

5 σχόλια:

Let είπε...

Θέλει μία ντίζα σέλας μαύρη και άλλα λάστιχα για ολοκληρωθεί το σύνολο, αλλά τώρα μας έφυγε η εικαστική παρέμβαση στο bike καί έχουμε πάρει πάλι τα βουνά

miltous3 είπε...

Αλέξανδρε προσκυνάω...
φοβερή δουλειά φίλε μου, άντε σου ευχομαι λιώσιμο το πετάλι πάλι!

iason είπε...

Έτσι. Έτσι. Έτσι.
Οι έρωτες θέλουν χέρι. Όποιος δεν καταπιάστηκε με το ποδηλατάκι του να το φτιάξει μόνος του, δεν κατάλαβε ακόμα πολλά από ποδήλατο.
Όπως λέει και η παροιμίς, η γυναίκα το κοτόπουλο και το ποδήλατο θέλουν χέρι.
Έτσι.

Let είπε...

Ήρθε όμως σήμερα η μέρα, που δύο πράγματα μέσα μου πάλευαν. Να αφήσω τα φρένα κι αν πέσω να πάει όλη η δουλειά τσάμπα, ή να πάω σεμνά. Τελικά άφησε τα φρένα. Το ξαναβάφω.
Χοχο

λoκαλ/athens είπε...

legit built!