26 Ιουλίου 2008

Μόναχο - Αλβανία


-->
Ναι ναι ναι! ! !
Και φέτος το καλοκαίρι, χωρίς κανένα όραμα χωρίς καμία οργάνωση χωρίς καμία μελέτη... καταφέραμε να ποδηλατήσουμε από το Μόναχο στην πόλη Shkoder της Αλβανίας.
Στο σύνολο, τα χιλιόμετρα που πεταλάραμε αυτές τις 13 μέρες, είναι γύρω στα 1430.
Σαν απ τα πέρυσι λοιπόν, το ραντεβού στο αεροδρόμιο του Μονάχου, ακριβέστατο. Το απαραίτητο πρόχειρο ποδηλατάδικο έξω από το αρεοδρόμιο μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας είχε κιόλας κάνει την δουλεία του μετατρέποντας σε ποδήλατα με βαλίτσες, τις άμορφες, μάζες που μας ξεφόρτωσαν απ΄ τα αρεοπλάνα.
Τρεις ήταν οι στόχοι μας, για την φετινή εκδρομή. Να φτιάξουμε τα ρουλεμάν του λαιμού, απ το ποδήλατο του Γιάννη. Να περάσουμε οπωσδήποτε από την Λιουμπλιάνα, στο Προξενείο, να πάρουμε το ξεχασμένο διαβατήριο του Γιάννη. Να βρούμε τρόπο να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, μιας και η επιστροφή δεν είχε συζητηθεί.
Για να μπορούμε λοιπόν να τα λέμε, όλα πήγαν κατ΄ ευχήν. Τις πρώτες μέρες δεν μας περίμενε κανένα δύσκολο ανηφόρι στην γωνία. Όλα περίφημα, από ποδηλατόδρομο σε ποδηλατόδρομο. Η τρέλα του εξωτερικού, που για μας εδώ τους γνήσιους, φαντάζει εξωγήινη, μας γοήτευε. Σαστίζαμε όταν σταματούσαν στις διαβάσεις να περάσουμε, "τα παίρναμε" γιατί δεν υπήρχε κάδος για σκουπίδια, παρά μόνο για ανακύκλωση. Έλεος πια γιατί τόσο πράσινο στα βουνά? Που είναι τα αναψυκτήρια και οι αθλητικές εγκαταστάσεις? Μια κόρνα βρε αδερφέ μια μούντζα κάτι, μια χειρονομία καλωσορίσματος. Τίποτα. Καλά λένε για τους ξένους που δεν την έχουν την φιλοξενία καθόλου μέσα τους. Ντάξυ!! Όμως δεν αργήσαμε καθόλου να ενταχθούμε. Προσπαθήσαμε βέβαια όσο μπορέσαμε να τους μάθουμε τρόπους, εις μάτην. Βρε τι με κόκκινο περνούσαμε, τι αναστροφές κάναμε, τι στη μέση του δρόμου κατουρ.... εεεε κάναμε την ανάγκη μας. Τίποτα. Τίποτα.
Κι όπου δεν υπάρχει θάλασσα, ο κόσμος τι να κάνει, κάνει το μπανάκι του, την ιστιοπλοΐα του βρε αδερφέ στις λίμνες. Οι τεράστιες λίμνες εκεί της Γερμανίας και της Αυστρίας είναι η παραδεισένια τους Μύκονος. Με τα σκαφάκια τους τα μπρατσάκια τους και τα μπογαλάκια τους, μαζεύονται γύρω απ τα πρασινογαλαζοκιτρινογάργαρα νερά των λιμνών να παραθερίσουν.
Βουτιά στην λίμνη, όταν είσαι συνηθισμένος στα νερά της Ελλάδας δεν σου πάει η καρδιά να κάνεις. Ένα ποδόλουτρο όμως το ρίχνεις.
Συνεχίσαμε την πορεία προς το πράσινο όπως αποδείχθηκε. Πράσινο πράσινο παραμυθένιο. Βουνά, δάση, ποτάμια, σαν από μακέτα φτιαγμένα, όλα στην θέση τους, χωράφια, σπίτια ακόμα και τα τρακτέρ.
Κι εκεί που τα ποσοστά της πιο επίπεδης χώρας είχαν ανέβει κατακόρυφα, χρειάστηκε να κάνουμε το ίδιο 2 μέρες συνεχόμενες για να περάσουμε κάτι.... πως το λένε.... λοφάκια, που ξεπήδησαν θρασύτατα στον δρόμο μας. 2 μέρες ανηφόρι απ αυτό που εσύ πεταράρεις και πας, ο πεζός περπατάει και σε περνάει.
Εκεί λοιπόν στην κορυφή, αλλάξαμε και χώρα μπήκαμε Σλοβενία. Λίγες αλλαγές, η ανηφόρα έγινε κατηφόρα και η μπύρα παρέμεινε μπύρα. Λιουμπλιάνα, πανέμορφη πόλη με το διαβατήριο του Γιάννη να μας περιμένει στο Προξενείο. Έμεινε πίσω και αυτή μιας και πλησιάσαμε το σύνορα με την Κροατία.
Κροατία!! Χμ... κάτι μου θυμίζει εδώ πέρα. Από τα γεωγραφικά της χαρακτηριστικά και τα νησάκια της, ως τον τρόπο οδήγησης το καυσαέριο και τις προσπάθειες αφαίμαξης των τουριστ τουριστ. Την πρώτη μέρα στην Κροατία πήγαμε στο νησί -άκου όνομα- KRK με σκοπό της επόμενη να πάρουμε πλοίο για κάποιο άλλο νησάκι. Όταν με τα πολλά φτάσαμε στην πόλη Baska μάθαμε ότι το λιμάνι δεν έχει πλοία για φέτος και ότι τα 54km που είχαμε κάνει μέσα στον ήλιο και το καυσαέριο, έμελε να επαναληφθούν με αντίθετη κατεύθυνση την επόμενη μέρα.
Έτσι ξεχάσαμε όλα τα σχέδια που περιείχαν σχεδία, βαρκούλα ή καράβι, πιάσαμε παραλιακή στεριά και κατεβήκαμε μέχρι την πόλη Split στην οποία πήραμε λεωφορείο για Dubrovnic. Κρίμα που δεν μπορέσαμε να περάσουμε έστω και μερικές ώρες παραπάνω σε αυτή την πόλη η οποία μαγεύει πραγματικά.
Και κάπου εδώ ήρθε ένα μεγάλο ζήτημα. Όταν από Split πήραμε λεωφορείο για Dubrovnic, περάσαμε και από τα λιγοστά παράλια της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. ΟΚ. Αλλά, περάσαμε ή δεν περάσαμε. Θα την μετρήσουμε σαν χώρα της φετινής μας εκδρομής, ή επειδή δεν την πεταλάραμε, δεν την μετράμε. Ίσως να κάνουμε δημοψήφισμα.
Την επόμενη ήμασταν κιόλας Σερβία Μαυροβούνιο. Απίστευτο. Κάτι απίθανες παραλίες πάσχουσες από οξεία ομπρελίτιδα και υπερβολική βρώμα. Δρόμοι με ηφαιστειακούς κρατήρες και δολοφονικούς οδηγούς. Για βράδυ όπως και από την πρώτη μέρα στην Κροατία, την πέσαμε στην παραλία. Ευτυχώς που ο νόμος Παπαθεμελή ισχύει ακόμα στην Σερβία και κατά τις 01:00 όλα τα παραλιακά μπαράκια κλείσανε, για να μπορέσουμε να κλείσουμε κι εμείς τα ματάκια μας.
Η επόμενη έμελε να είναι και η τελευταία μέρα. Φύγαμε από τα παράλια και κόψαμε προς τα μέσα. Εδώ άρχισε να έχει ενδιαφέρον. Μικρά χωριουδάκια, με τα υπαίθρια παζάρια τους, και ένας γάμος με την περιφορά της προίκας μας κίνησαν την περιέργεια. Πλησιάζοντας στα σύνορα με την Αλβανία όλα και περισσότεροι μιναρέδες έκαναν την εμφάνισή τους. Πολλά ήταν και τα μουσουλμανικά νεκροταφεία που περάσαμε. Στα σύνορα μας μίλησαν στα Ελληνικά, μας πήραν και 10€ για μια δήθεν βίζα και μας άφησαν να περάσουμε. Η ώρα ήταν περίπου 10:30, είχαμε 13km μέχρι την πόλη Shkoder και είχαμε μάθει ότι το λεωφορείο έφευγε στις 11. Αγώνας δρόμου λοιπόν κατά τον οποίο προλάβαμε να δούμε και να νιώσουμε τον παλμό της Αλβανίας. Βρήκαμε το λεωφορείο με την μηχανή αναμένει έτοιμο να φύγει. Με μεγάλη προθυμία όλοι μας βοήθησαν να βγάλουμε εισιτήρια και να φορτωθούμε, καθυστερώντας κατά πολύ την αναχώρησή τους -θα γινόταν αυτό στην Γερμανία?-
Έτσι λοιπόν τελείωσε το Summer tour 2008, με απλά μαθηματικά. Μπήκαμε στο λεωφορείο κατά τις 11:30 το πρωί και βγήκαμε την επόμενη στις 06:00 που μας κάνει............

6 σχόλια:

miltous3 είπε...

μπράβο παληκάρια μ'
λα γάμπα έγραψε πάλι ιστορία!

Ανώνυμος είπε...

Απρογραμμάτιστο αλλά ωραίο... καλή συνέχεια καλοκαιριού.
karry

Viva La Bicycletta είπε...

ee... Ligo... Alla giati to les afto? Mr Mrs no name? Milas gia olo to blog ή tin ekdromi mono?

Ανώνυμος είπε...

μπραβο και σε ανωτερα. Ενα μονο σχολιο, μια που το συνηθιζω: Τον Μαιο 2006 το Μαυροβουνιο (Montenegro) αποσχισθηκε απο την ομοσπονδια Serbia-Montenegro και ανακηρυχθηκε ανεξαρτητη δημοκρατια.
Και του χρονου σε νεες περιπετειες.

Ανώνυμος είπε...

@ee... Ligo... Alla giati to les afto? Mr Mrs no name? Milas gia olo to blog ή tin ekdromi mono?

Εσείς το γράψατε στην αρχή της ανάρτησης ότι ήταν απρογραμμάτιστο το ταξίδι σας. Εγώ απλά έγραψα "απρογραμμάτιστο αλλά ωραίο"
Α! Το σχόλιο δεν ήταν ανώνυμο είμαι η karry από τους ΠοδηΛάτρεις (Χανιά)

chemenv είπε...

Παιδιά μπράβο!
Τυχαία βρήκα το blog σας και διάβασα τα όσα εξιστορείτε. Όντας και γω λάτρης του ποδηλάτου μπορώ να σας πω ότι ζηλεύω (με την καλή έννοια, ε?!) για αυτό που κάνατε. Μπορεί να σας μιμηθώ -αρκεί να πείσω τους δικούς μου φίλους!

Και εις άλλα με υγεία λοιπόν
και καλά Χριστούγεννα!!!