30 Οκτωβρίου 2007

Καλοκαιρινή Εκδρομή!!! Για πάντα... Μέρος 1ο

Ας αρχίσουμε λοιπόν να εξιστορούμε το μεγάλο καλοκαιρινό ταξίδι.

Σάββατο ξημερώματα, και αφού τα σαντουιτσάκια που είχα φτιάξει από βραδύς παρέμειναν στο ψυγείο περιμένοντάς, να γυρίσω για να τα πετάξω, βρεθήκα μαζί με τον Ανδρέα στο Ελ. Βελ. Όλα καλά πετάξαμε με τα ποδηλατάκια μέσα σε κούτες προς Μιλάνο. Εκεί δυο χαρούμενες φατσούλες περίμεναν υπομονετικά στον διάδρομο απ' όπου έβγαιναν οι βαλίτσες μας.



Μετά τις τυπικούρες φιλιά αγκαλιές και συστάσεις, έξω από το αρεοδρόμιο, στήθηκε το υπαίθριο συναρμολογιακό ποδηλατάδικο με τους ακούραστους και παιχνιδιάρικους υπαλληλίσκους να δουλεύουνε αδιάκοπα.



Ετσι λοιπόν που λες, δεν άργησε η ώρα την αναχώρησης, με τους 4 κουρασμένους ταλαιπωρους μα γεμάτους όρεξη και ζωντάνια ποδηλάτες, να πεταλάρουν προς το Μιλάνο.
2-3 ώρες περίπου αργότερα και μετά από περίπου 60 km φτάσαμε στο Μιλάνο και μαγευτήκαμε από την ομορφιά του. Στάση για ξύσιμο και ξεκούραση, ένα sexπρεσάκι για μερικούς να ανοίξει το μάτι, για αλλους λίγος υπνάκος για να κλείσει για τα καλά. Αναχώρηση μέσα από έναν ποδηλατόδρομο που ένωνε το Μιλάνο με την πόλη της Pavia γύρω στα 30 km και δίπλα από ένα ποτάμι.(ΧΑΛΙΑ!!!!!!!!!).
Στην Pavia βρέθηκε ένα πανέμορφο αλσίλιο που δέχτηκε να μας φιλοξενίσει για το πρώτο βράδυ μας κι εμείς εγκάρδια δεχτήκαμε αυτήν την προσφορά στήνοντας τα σκηνάκια μας, μαγειρεύοντας το φαγητάκι μας ταβλιάζοντας το κορμί μας.


Το ξύπνημα το πρωινό έχει αποκτήσει πλέον ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αν έχεις στήσει πολύ βράδυ την σκηνή ή πρώτη πρωινή απορία είναι αν θα τρομάξεις απ’ αυτό που θα δεις γύρω σου. Μετά πιο πρακτικές ερωτήσεις διασταύρωναν τα ξίφη τους προκειμένου να απαντηθούν. Θα προλάβω να χορτάσω ή θα τα φάνε όλα τα λαίμαργα; Θα βρω ένα όμορφο μέρος για να ρίξω το 1ο; Θα καταφέρω να κάνω πετάλι ύστερα από τόσο sex ονειρικό στον ύπνο;


Το πρώτο τέτοιο πρωινό ευτυχώς δεν είχε προβλήματα. Το φαΐ είχε λίγη γλύκα από σπιτική μαρμελάδα Ντέμη’s και βουνίσιου ελατόμελου by Γκόραν. Φορτωμένοι δυνάμεις διασχίσαμε 160χλμ αυτή τη μέρα φτάνοντας στην Γένοβα, να φτιάχνουμε το λάστιχο του Extreme Biker και να κοιμόμαστε στην παραλάια.
Με το πρώτο φως το ήλιου τα ΚΑΠΗ (?) άρχισαν την έφοδο στην παραλία και με θέα τα πετρελεόπλοια να παένουν προς το λιμάνι ρίξαμε κι εμείς την βουτίτσα μας πριν να πεταλάρουμε τα παράλια. Πολύ εύκολα τα πράγματα μόνο ισάδ’ και θάλασσα προσπερνώντας παραλιακές πόλεις φουλ σεζον τουριστ. Είχαμε κάνει συμφωνία κάτω απ’ το τραπέζι, στις 3 μέρες η μία νά 'ναι camping. Για να μην παρουσιαστεί λοιπόν πρόβλημα και η μία μπίχλα φτάσει στο επίπεδο να συναγωνίζεται την του άλλου, Στο Loano μείναμε σε κάτι που μάλλον έμοιαζε με camping βουνού αφού ήταν ένας λοφίσκος στη μέση της πόλης. (Δεν θα γίνουν άλλες αναφορές στον παράγοντα φαγητό διότι η κατάσταση έχει ως εξής: Πολύ φαΐ καταρχής για πρωινό. Μπισκότα παστέλια ξηροί καρποί, αποξηραμένα φρούτα κατά την διάρκεια του πεταλιού. Μεσημεριανό(. ..), μπισκότα παστέλια ξηροί καρποί αποξηραμένα φρούτα κατά την διάρκεια του πεταλιού. Βραδινό... ΜΠΥΡΕΣ.
Η παραλιακή σχεδόν πλέον πληκτική διαδρομή συνεχίστηκε και την σημερινή τέταρτη μέρα του πεταλαριού. Είχε αρχίσει η Ιταλία να τελειώνει και δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε αν θα την εγκαταλείψουμε σήμερα ή αύριο. Για το λόγω αυτό στο μεσημεριανό τσιμπούσι σε κάτι γρασίδια στο San Remo, συστήθηκε επιτροπή αξιολόγησης της κατάστασης η οποία απεφάνθει υπέρ της εγκατάλειψης. Και την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων, ένα πρεζάκιας που γυρόφερνε τα bicya μας άρχισε να αποχωρεί. Ένας άλλος καλός κύριος μας έκανε κάτι νοήματα του τεστινγκ «ο πρεζάκιιας πάει να περάσει καλά με τα λεφτά που θα βγάλει από αυτά που σας έκλεψε, ώρε και στα ονόματά σας θα βαράει τις ενέσεις», την ψιλιαστήκαμε κι εμείς την κατάσταση, τον σταματήσαμε κι όλος περιέργως βρήκαμε μέσα στην σακούλα του την βιντεοκάμερά μας. Τέλος καλό όλα καλά μιας και τα τεράστια μπράτσα του Ανδρέα είναι international καταλαβαίνονται σε όλες τις χώρες ανα την υφήλιο και ανακτήσαμε τα κλεμμένα, προσπαθώντας να αποκτήσουμε από δω και μπρος ένα πιο καχύποπτο ύφος στην χαζοχαρούμενη φάτσα μας.
«Για τα σύνορα λοιπόν» ζητωκραυγάζαμε αναχωρώντας, ύστερα από τις περιπέτειες του San Remo. “Για τα σύνορ..» και φτάσαμε έτσι απλά να περνάμε από Ιταλία – Γαλλία σε χρόνο τετε, χωρίς τα ενοχλητικά σκυλιά να μυρίζουν στα πεντακάθαρα και μυρωδάτα αχαμνά μας, και διψασμένες Γαλλίδες τελωνιακές να ψάχνουν τα φρεσκοπλυμένα σωβρακάκια μας. Στην πρώτη πόλη Menton, με Alt+Shift βάλαμε τα Fr στην διαλεκτό μας και αρχίσαμε το καμάκι. Λίγα χλμ μπροστά μας ήτανε το Μονακό και λόγω της περασμένη ώρας είπαμε να βρούμε ένα μέρος για ύπνο πριν. Σαν απομηχανής θεός λοιπόν ένας Γάλλος μας έδωσε οδηγίες για κάτι παραλίες λίγο πιο κάτω κι έτσι βρεθήκαμε σε ένα μικρό κόλπο μένα κλειστό μπαράκι και όλη την παραλία δικιά μας.


Η επόμενη μέρα έβρισκε τα κωλαράκια μας να πίνουν σεξπρεσάκι στην ευθεία εκκίνησης της F1 του Μονακού, με τους πανύψηλους ουρανοξύστες πραγματικά να αιωρούνται πάνω στον ουρανό και να το ξύνουνε. Το ξέραμε απ΄τα νωρίτερα ότι σήμερα θα έπρεπε να το παίζουμε πολύ κάπως μιας και περνούσαμε απ’ τα χάι της διαδρομής. Νίκαια, Κάννες και όλα τα λεφτά babe. Για σήμερα το βράδυ, ήμασταν καλεσμένοι να πέξουμε live λίγο έξω απ΄τις Κάννες σε μια παραλία. Μας είχαν υποσχεθεί ειδιλιακό τοπίο, το είχαμε, μας είχανε επίσης υποσχεθεί ασφάλεια, την είχαμε η παραλία είχε κάμερες, μας υποσχέθηκαν καθαρή στρωμένη άμμο, το πρωί πέρασε αμμοστρωτήρας. Ως δηλαδή τα σήμερα βράδυ 5ης είχαμε πεταλάρει 532χλμ με βάση το δικό μου κοντέρ. Υπάρχουν κι άλλες απόψεις αλλά η δικιά μου είναι η πιο ορθή, αληθινή και τίμια.

Το κοινό μας είχε αποχωρήσει τις πρώτες πρωινές ώρες οπότε με την ησυχία μας κάναμε μπανάκι και tonpoulopirame για να καταπιούμε τα χλμ. Σήμερα η διαδρομή έβαλε τα καλά της και ο παραλιακός δρόμος ντύθηκε με κοκκινόχωμα και βράχια, δέντρα και θάλασσα. Είπε σήμερα να ρίξει και πολλούς ποδηλάτες στον δρόμο έτσι για το χρώμα. Κάποιος θα της είπε ότι κι ο Ανδρέας ψιλοβαριότανε με τις πολλές ευθείeς κι έστι για να τα έχει με όλους καλά ζέστανε τους ποδηλάτες με μικρές ανηφορίτσες. Σε μία απ’αυτές τον ποιο όμορφο της παρέας είπε να τον κρατήσει λίγο παραπάνω και του έσκασε το λάστιχο. Μέχρι να γίνει η τρομποκατάσταση, ο δρόμος είχε την δική του την πορεία. Πήγε στην ντουλάπα του και αφού ξεσκόνισε και καθάρισε καλά τον ποδηλατόδρομο, τον έβαλε για πολλά χλμ δίπλα από τον αυτοκινητόδρομο, προσφέροντας ισχυρές δόσεις συγκίνησης και χαράς στην πεταλιστή παρέα μας. Και στα 643χλμ συνολικής πορείας στην πόλη Lavando σ’ένα λοφάκι στήθηκε το φαγοπότι και η χωματοκάμαρα.Η 7η μέρα της μας ξημέρωσε αρτιμελής και με όλη την πραμάτεια. Ψωμι+μέλι+ μαρμελάδα+ μπισκότα+γάλα=ΠΑΠΑΡΑ. Φαγωμένοι δυνατοί βουτήξαμε στα όμορφα, αφού για 40 περίπου χλμ ήμασταν σε ποδηλατόδρομο. Το σαγόνι επέμενε να μην κλείνει και τα μυγάκια να μην βγαίνουν απ΄ τα δόντια σου καθώς χάζευες απ’ την υποδομή του ποδηλατόδρομου, που είχε μέχρι και τούνελ. Τούνελ; Ε οχι και τούνελ ρε γαμώτο αν είναι δυνατόν. Τούνελ για τα ποδήλατα. Κάποια πλάκα θα μας κάνουν είχαμε πει και κάθε φορά που μπαίναμε και σε κανένα απ’ αυτά σιγουρευόμασταν ότι δεν έρχεται κανα τραίνο η ο Τζακ Ο Ποδηλατοσφάχτης. Επανερχόμενοι στην πραγματικότητα, αντιμετωπίσαμε κάτι ανηφοριές με καλές προθέσεις και θαυμάσαμε πελώρια βράχια να κρέμονται στο χείλος του γκρεμού μέχρι να βρεθούμε στο camping του Cassis για ξέπλυμα βρώμικης επιφάνειας.

5 σχόλια:

*tsiormanos* είπε...

xexexexe giati forate oloi kokkina ektos apton letato? ante grapste ki alla kai pio polles fwtografies!!!!! ante pou einai!!! POU? POU? POU? POU? POU?

Viva La Bicycletta είπε...

Koita na deis koule... Einai me tis meres mia oloi kokkino mia ligoi alla panta kai apo enas... Kia 3ereis giati? giati eimaste fotia!!!

kater είπε...

ti soureal postaki itan afto? paei na pei perasate kala!!

Viva La Bicycletta είπε...

VreVre... Gia koita re file kapoios mpike sto net 13AUGstou... Kali fasi... An perasame kala leei...

Let είπε...

Axxxxxxxxxxx!!!!!!!!Ευχάριστες ευτυχισμένες καταστάσεις. Αντε και του χρόνου