Ήγγικεν η ώρα, ήρθε η στιγμή
που τα καινούργια bicya μας πήγαμ' εκδρομή!
Και τι εκδρομή, με απ' όλα.Το βράδυ της παρασκευής η ομάδα, έκανε την εμφανισή της στην Καλαμπάκα όπου στο πατροπαράδοτο πλέον σημείο... έστησε. Το βράδυ κείνο μιας κι ήταν η πρώτη εκδρομούλα για τα bicya μας έγιναν και οι τελετές μύησής τους.
Σκοπός μας ήτανε να ξυπνήσουμε με τα άγρια χαράματα μαζί, γιατί είχαμε πολλές ετοιμασίες να κάνουμε και πολύ δρόμο να ποδηλατίσμουμε. Το κλασικό γείωμα στο πρώτο ξυπνητήρι έπεσε, με αποτέλεσμα κατά τις 7:30 να καταφέρουμε να σηκωθούμε. Αρχίσαμε τις ετοιμασίες για την αναχώρηση, ως προς μεγάλη μας έκπληξη τα μικρά μεγαλώσανε(μεγάλη ιστορία), και κατά τις 9 είμασταν όλοι έτοιμοι.
Αφήνοντας πίσω μας την Καλαμπάκα και πηγαίνοντας για Ιωάννινα στρίψαμε στην διαστάυρωση για Χρυσομηλιά, Καστανιά μπαίνοντας ολοένα και περισσότερο στην Δυτική πλευρά του Κόζιακα και διατηρώντας σταθερή ανωδική πορεία μέχρι το κιόσκι για την μάσα. Κάπου εκεί μετά τους κεφτέδες τα τυριά και τα κόκκινα αυγά η διδαδρομή μετατρέπεται και όχι απλά κατηφορίζει (έγινε και τεστ κλίσης στα καινούργια με γωνιόμετρα κτλ) αλλά γιατί το τοπίο πρασινίζει χάνεται στα έλατα και πάει παρέα με τον Ασπροπόταμο.
Για μια στιγμή τρομάξαμε με τον καιρό διότι όχι απλά συννέφιασε αλλά μας ψιλοψιχάλισε και για ένα μικρό κομμάτι. αλλά το viva la bicycletta team είχε ίδη προνοήσει να ντυθεί στα νάυλον.
Κι όπως είναι φυσικό τα ζα στα ζα πάνε κοντά και βρίκαμε σπίτι ύστερα από 75Km δίπλα από ένα μαντρί(1100 μέτρα ηψόμετρο). Το βράδυ επιφύλασε τα καλύτερα όχι μόνο γιατί αυτην τη φορά το μαγαζί γέμισε με κόσμο (Ηλία και Έρηκα) αλλά γιατι είχε και ζωντανή ορχήστρα.
Τραγούδια σαν το "Μα", το "Αυτιά" και το "Αλέξη παιδέρα" έγραψαν την δική τους ιστορία(ελπίζω να δοθούν στο κοινό!). Η μακαρονάδα απίστεφτη, οι μπύρες αρκετές και όλα πήγαν όπως θέλαμε... για ύπνο.
Χωρίς δισταγμό για το ακατάλληλο της μέρας το ξυπνητήρι χτύπησε στις 7:30 ακόμα μία φορά και με φόρα γίνανε οι κατάλληλες ετοιμασίες για τον δρόμο της δεύτερης μέρας.Ένα καλό πρωινό και τα ανάλογα επακόλουθα, μας έφεραν γύρω στις 8:30 καβάλα στα ποδήλατα να κάνουμε τα πρωινά μέτρα για το καλημέρα.
Ανηφορίζοντας για λίγο ακόμα, το οδοιπορικό επιφύλασσε πολλές ωραίες εικόνες μιας και σε κάθε στροφή μια καινούργια χιονισμένη κορυφή έκανε την παρουσίας της στο οπτικό μας πεδίο. Στo Περτούλι σταματήσαμε να πιούμε τον καφέ μας σε μπαλκόνι με θέα το βουνο. Η πραγματική έκπληξη όμως δεν αργούσε να έρθει και ήταν όταν τα Bicya και εμείς πλησιάζ
αμε στο χιονοδρομικό κέντρο του Περτουλίου σε υψόμετρο στα 1300m και χαμένο στα έλατα. Μεγευτική πρασινάδα με πολλά νερά τρεχούμενα και λιμνάζοντα, κοπάδια με ΜΟΥ και καποιες προσπάθειες εναλλακτικού τουρισμού (άλογα, ποδήλατα,καγυακ).
Λίγα χλμ παρακάτω (όντως παρακάτω μιας και τώρα είχε κατηφόρα) συναντήσαμε το χωριό Ελάτη με πάρα πολύ επιβλητική την κατακόρυφη κορυφή στην πλάτη του, και τον τεράστιο πεζόδρομο στο κέντρο του χωριού γεμάτο από ταβέρνες και κάθε λογ
ίς τοπικά προϊόντα.
ίς τοπικά προϊόντα.
Ευτυχώς όμως που τα καλά δεν τελειεώνουν τόσο γρήγορα.
Πριν περάσουμε και πάλι από την πλευρά του κάμπου και αφήσουμε το βουνό πίσω μας, στο χωριό Πύλη (πραγματική πύλη μιας κι είναι ένα πολύ μικρό στενό πέρασμα ανάμεσα στα 2 βουνά) το τοξοτό γεφύρι του Αγ Βησσαρίωνα πάνω από τον Πορταϊκό μαγνήτισε την περιεργειά μας και η στάση αποτέλεσε μονόδρομο.
Από κει και πέρα τα πράγματα παραήντουσαν πανέυκολα. Ευθεία Ευθεία και πάλι ευθεία, 37km μέχρι την Καλαμπάκα με πολύ ήλιο και καμένα χεράκια και κόκκινα μπουτάκια.
Y.Γ 1 : Ευχαριστούμε θερμά τον χορηγό μπύρας Ηλία και Έρικα!!!
Υ.Γ 2 : Να ήταν και άλλο!!!
Υ.Γ 3 : Ένα νερό κυρα Βαγγελιό...
Υ.Γ 4 : Καλά να είσαστε να μας χαίρεστε!!!
Υ.Γ 5 : Μιλτιάδη γερά η Barca είναι κοντα!!!
Η διαδρομή μας στον χάρτη.
